Karabük ismi, Türkçe’de “kara” ve “bük” kelimelerinin birleşiminden oluşmaktadır. “Kara” kelimesi “siyah” veya “koyu renkli” anlamına gelirken, “bük” kelimesi ise “akarsuyun kıvrım yaptığı yer” veya “ormanlık alan” anlamlarını taşımaktadır. Bu bağlamda, “Karabük” adı, bölgenin coğrafi özelliklerine atıfta bulunarak “siyah dere kıvrımı” veya “koyu renkli ormanlık alan” anlamını ifade etmektedir. Bölgenin yoğun ormanlarla kaplı olması ve akarsularla şekillenmiş olması, bu ismin verilmesinde etkili olmuştur.
Eski tarihlerden itibaren Karabük ve çevresi, çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapmıştır. Hititler, Frigler, Lidyalılar, Persler ve Romalılar gibi birçok uygarlık bölgeden geçmiş veya burada hakimiyet kurmuştur. Özellikle Roma döneminde, önemli ticaret yollarının kavşak noktasında bulunması sebebiyle stratejik bir öneme sahipti. Antik devirlerde bölgenin tam olarak hangi isimle anıldığı net olmasa da, doğal yapısı ve coğrafi konumu sebebiyle çeşitli adlarla anıldığı düşünülmektedir.
Türklerin Anadolu’ya gelişiyle birlikte bölge, Selçuklu ve ardından Osmanlı hakimiyetine girmiştir. Bu dönemlerde Türkçe yer isimlerinin kullanımı yaygınlaşmıştır. Karabük isminin de bu süreçte, bölgenin doğal özelliklerine dayanarak verildiği tahmin edilmektedir. Yoğun ormanlık alanlar ve akarsuların bolluğu, “kara” ve “bük” kelimelerinin birleşmesiyle bu ismin oluşmasına zemin hazırlamıştır.
Cumhuriyet dönemine gelindiğinde, Karabük küçük bir yerleşim birimi iken Türkiye’nin ilk ağır sanayi hamlesinin merkezi haline gelmiştir. 1937 yılında Karabük Demir Çelik Fabrikası’nın kurulmasıyla birlikte hızlı bir ekonomik ve demografik büyüme yaşamıştır. Sanayileşmenin getirdiği bu dönüşümle birlikte, Karabük ismi sadece coğrafi bir tanım olmaktan çıkıp, Türkiye’nin sanayi kalkınmasının simgelerinden biri haline gelmiştir. Ancak ismin kökeni, eski tarihlerden bu yana bölgenin doğal ve coğrafi özelliklerini yansıtmaya devam etmektedir.